Kiedy i dlaczego warto prowadzić stymulację mięśni?

Zawsze wtedy, kiedy upośledzona jest kontrola nad czynnością mięśni w wyniku uszkodzenia układu nerwowego, ośrodkowego (mózg i rdzeń kręgowy) lub obwodowego (aksony nerwów obwodowych). Mięśnie porażone wiotko potrzebują regularnych zabiegów stymulacji elektrycznej, 2 – 3 x dziennie po minimum 30 minut, czasami przez wiele miesięcy. 15 minutowe zabiegi “rażenia prądem” w serii po 10, są stratą czasu, natomiast rehabilitacja ruchowa, nie dostarcza mięśniom pobudzeń elektrycznych, niezbędnych dla zapobiegania degeneracji tkanki mięśniowej.

Mięśnie porażone spastycznie, otrzymują od układu nerwowego niestabilne, nieadekwatne do potrzeb pobudzenia. Pobudzenia stabilne, do których w miarę stosowania terapii układ nerwowy się dostraja, może zapewnić wyłącznie odpowiednio zaprogramowany aparat do stymulacji oraz ćwiczenia EMG-biofeedback. To dzięki wizualizacji napięcia, mózg uczy się je kontrolować. Ćwiczenia w ramach rehabilitacji ruchowej, której nie łączy się z regularnymi, codziennymi zabiegami stymulacji, wpływają na zmniejszenie spastyczności jedynie w bardzo małym stopniu. Jeżeli celem rehabilitacji w porażeniu wiotkim lub spastycznym, ma być przywrócenie sprawności w stopniu maksymalnym do osiągnięcia, to bez badania sEMG, zabiegów stymulacji funkcjonalnej oraz terapii EMG-biofeedback, jest to prawie nieosiągalne (a przynajmniej ze znacznie gorszym rezultatem).