Czy badanie EMG jest bolesne?

Elektromiografia powierzchniowa jaką oferujemy w naszym gabinecie, jest realizowana z elektrodami samoprzylepnymi, naklejanymi na skórę. Nie dochodzi do żadnych uszkodzeń skóry, a tym samym nie ma prawa wystąpić ból.
Przy stosowaniu elektrod aplikowanych do pochwy lub odbytu, może wystąpić jedynie “dziwne uczucie”, bo najczęściej jest to pierwszy raz w życiu.
Osoby dorosłe i sprawne, mogą aplikować takie elektrody samodzielnie.
To jak zakładanie czopka lub tamponu.

Czy elektrostymulacja jest bolesna?

Jeżeli ktokolwiek zastosował Tobie stymulację która spowodowała ból lub oparzenia

skóry, to popełnił błąd w sztuce. Żadna elektrostymulacja nie ma prawa powodować
nie tylko bólu, ale nawet dyskomfortu. Wrażliwość na stymulację jest sprawą indywidualną, zależną od wielu czynników i natężenie stymulacji trzeba dobierać bardzo ostrożnie. Natomiast fakt, że pacjent ma zaburzenia czucia, nie upoważnia
do rażenia go prądem.

Jak często muszę przyjeżdżać na wizyty?

Częstotliwość wizyt jest uzależniona od etapu i postępów terapii. W początkowym okresie ważne jest sprawdzenie poprawności realizowania zabiegów w warunkach domowych, wyeliminowanie błędów i korekta parametrów stymulacji, ponieważ często już po 3 -4 tygodniach następują pozytywne zmiany w czynności mięśni, które wymagają korekty parametrów stymulacji dla zachowania progresji.
Pierwsza wizyta kontrolna jest zalecana w terminie 4 – 8 tygodni (zależnie od wyników badania EMG). Kolejne wizyty są planowane co 3 a nawet 6 miesięcy, zależnie od wskazań i możliwości pacjenta. Zapraszamy tak często, jak tego potrzebujesz.
.

Ile trwa wizyta?

Czas trwania poszczególnych wizyt jest określony w cenniku. Zalecamy, aby wizyty kontrolne pacjentów ze złożonymi schorzeniami (niedowład kilku grup mięśni) lub problemami z samodzielnym realizowaniem terapii, trwały 80 minut. Nie jest możliwe aby w krótszym czasie zrealizować wszystkie, potrzebne obserwacje i testy oraz odpowiedzieć na pytania. Pacjentom, którzy nie mają już problemu z obsługą aparatu i wykonywaniem ćwiczeń, ale wymagają zmiany parametrów stymulacji dla zapewnienia progresji, wystarczy konsultacja kontrolna w czasie 45 minut.

Jaka jest skuteczność terapii oferowanej przez INNOMED?

Przede wszystkim – w przypadku wystąpienia zaburzeń czynności mięśni lub bólu przewlekłego, spowodowanych uszkodzeniem układu nerwowego, regularne zabiegi stymulacji są podstawową i najważniejszą metodą leczenia. Leki i suplementy mogą wspierać procesy regeneracji układu nerwowego, ale są dalece niewystarczające dla zaistnienia procesu reinerwacji i pożądanych zmian plastycznych w mózgu, pozwalających na usprawnianie.

Rehabilitacja ruchowa i ćwiczenia są ważnym, ale niewystarczającym elementem leczenia. Nie istnieje terapia, która odpowiada na wszystkie potrzeby uszkodzonego układu nerwowego. Rehabilitacja ruchowa nie jest w stanie zastąpić zabiegów stymulacji i terapii EMG-biofeedback, natomiast stymulacje i biofeedback, nie są w stanie zastąpić rehabilitacji ruchowej, Terapie trzeba odpowiednio łączyć.

Stymulacja układu nerwowego i mięśni o odpowiednich dla chorego parametrach
jest jedyną, udowodnioną naukowo metodą regeneracji nerwów. Ogranicza stopień niedowładu lub spastyczności, regeneruje mielinę nerwową, przywraca lub usprawnia kontrolę nad czynnością mięśni kończyn, tułowia lub zwieraczy.
Właściwe parametry stymulacji można ustalić wyłącznie na podstawie badania EMG-biofeedback realizowanego w czasie wizyty.
Badania EMG i ENG, wykonane w pracowniach elektromiografii na zlecenie lekarza, służą określeniu typu i miejsca uszkodzenia, ocenie przewodnictwa nerwowego oraz diagnostyce w kierunku chorób nerwowo-mięśniowych i nie mają zastosowania w planowaniu zabiegów stymulacji funkcjonalnej w procesie rehabilitacji.

Skuteczność naszych metod opiera się właśnie na łączeniu wysokiej jakości diagnostyki czynności mięśni w badaniu sEMG, z odpowiednim wykorzystaniem stymulacji i ćwiczeń EMG-biofeedback. Rezultaty zależą od bardzo wielu czynników.

Do najważniejszych z nich należą:

• dobór właściwych parametrów stymulacji w oparciu o badanie sEMG, jedyną,
  obiektywną metodą oceny napięcia mięśniowego, z której zalet korzystamy
  już ponad 20 lat
• dobranie odpowiedniego dla potrzeb chorego stymulatora, elektrod,
  metodyki terapii (rodzaj stymulacji, terapia biofeedback, ETS etc.)
• sposobu realizowania terapii w warunkach domowych, poprawności,
  systematyczności, zaangażowania, czasu poświęcanego na zabiegi,
• łączenie we właściwych proporcjach stymulacji z rehabilitacją ruchową,
  stosownie do wskazań
• kompleksowe, holistyczne podejście, uwzględniające nie tylko potrzeby
  zdrowotne pacjenta, ale i wsparcie emocjonalne.
• jeżeli terapia jest stosowana zgodnie z powyższymi zasadami, zawsze działa,
  ale jeżeli chory w nią wierzy i mocno się angażuje – niewątpliwie działa lepiej.

Czy w moim wieku terapia ma sens? Czy terapia ma sens po wielu latach od zachorowania ?

Nie istnieją ograniczenia wiekowe dla stosowania zabiegów stymulacji. Nasz najmłodszy pacjent miał 3 dni (uraz splotu ramiennego przy porodzie), najstarszy 93 lata. U dzieci i osób niepełnosprawnych ruchowo lub mentalnie, zabiegi stosuje rodzic (opiekun). Szczególnie ważne jest szybkie rozpoczęcie stymulacji w przypadku wad wrodzonych jak np. przepuklina oponowo-rdzeniowa, SMA, okołoporodowe porażenie, zaburzenia napięcia mięśniowego, atrezja odbytu etc. Im szybciej, tym mniejsze są powikłania spowodowane chorobą pierwotną i większe szanse na odzyskanie kontroli nad czynnością mięśni i zwieraczy.

Nasze doświadczenie uczy, że wdrożenie zabiegów stymulacji nawet 20-30 lat od rozpoznania spastyczności (porażenie mózgowe, SM, uraz rdzenia i in.) przynosi istotną poprawę kontroli napięcia mięśni, zmniejszenie spastyczności, męczliwości i in.
Dobre rezultaty można uzyskać jedynie stosując terapię systematycznie. Nie istnieje ryzyko powikłań lub pogorszenia, natomiast zawsze istnieje duża szansa na poprawę jakości życia.

Nietrzymanie moczu lub stolca (kału), nietrzymanie gazów, parcia naglące na pęcherz, pęcherz neurogenny, przewlekłe zaparcia – operacja czy rehabilitacja?

Przede wszystkim – konsultacja lekarska i wykonanie zleconych badań, bo mogą to być objawy wielu chorób. Jeżeli przyczyną jest uszkodzenie układu nerwowego i osłabienie mięśni – trzeba wykonać elektromiografię mięśni miednicy i na jej podstawie wdrożyć zabiegi stymulacji. Samodzielne ćwiczenia są skuteczne w nielicznych przypadkach niewielkich uszkodzeń nerwów i z reguły, są stratą czasu. Jak chcesz napiąć mięśnie, które utraciły unerwienie? Zaciskanie pośladków wzmacnia pośladki, a nie zwieracze. Farmakoterapia łagodzi objawy, ale nie regeneruje nerwów i nie wzmacnia kontroli nad zwieraczami.

Operacja jest czasami konieczna. O jej potrzebie informuje lekarz a decyduje pacjent.
Jednak operacja nie rozwiązuje wszystkich problemów. Nie poprawia lokalnego ukrwienia, tak ważnego dla prawidłowej funkcji tkanek, nie regeneruje nerwów (czasami je wręcz uszkadza), nie usprawnia mechanizmów sterowania napięciem mięśni, a przede wszystkim –
żadna operacja, laseroterapia lub farmakoterapia nie wzmacnia mięśni!
Jeżeli ktoś tak twierdzi, wprowadza pacjentów w błąd.

Jeżeli nie istnieją przeciwwskazania, proces rehabilitacji warto rozpocząć już na 3 – 4 miesiące przed planowaną operacją. Spowoduje to poprawę ukrwienia, przewodnictwa nerwowego, regenerację tkanki nabłonkowej i łącznej, usprawni mechanizm sterowania napięciem mięśni, wzmocni ich siłę. Dzięki zabiegom stymulacji, o wiele lepsze będą rezultaty leczenia operacyjnego i krótszy okres rekonwalescencji. Po operacji, terapię warto kontynuować do skutku, aby usprawnić mechanizmy, których operacja nie usprawnia. Niepowodzenie w wyniku operacji z powodu nietrzymania lub wypadania narządów, oznacza konieczność wdrożenia rehabilitacji, a nie kolejnej operacji.

Kiedy i dlaczego warto prowadzić stymulację mięśni?

Zawsze wtedy, kiedy upośledzona jest kontrola nad czynnością mięśni w wyniku uszkodzenia układu nerwowego, ośrodkowego (mózg i rdzeń kręgowy) lub obwodowego (aksony nerwów obwodowych). Mięśnie porażone wiotko potrzebują regularnych zabiegów stymulacji elektrycznej, 2 – 3 x dziennie po minimum 30 minut, czasami przez wiele miesięcy. 15 minutowe zabiegi “rażenia prądem” w serii po 10, są stratą czasu, natomiast rehabilitacja ruchowa, nie dostarcza mięśniom pobudzeń elektrycznych, niezbędnych dla zapobiegania degeneracji tkanki mięśniowej.

Mięśnie porażone spastycznie, otrzymują od układu nerwowego niestabilne, nieadekwatne do potrzeb pobudzenia. Pobudzenia stabilne, do których w miarę stosowania terapii układ nerwowy się dostraja, może zapewnić wyłącznie odpowiednio zaprogramowany aparat do stymulacji oraz ćwiczenia EMG-biofeedback. To dzięki wizualizacji napięcia, mózg uczy się je kontrolować. Ćwiczenia w ramach rehabilitacji ruchowej, której nie łączy się z regularnymi, codziennymi zabiegami stymulacji, wpływają na zmniejszenie spastyczności jedynie w bardzo małym stopniu. Jeżeli celem rehabilitacji w porażeniu wiotkim lub spastycznym, ma być przywrócenie sprawności w stopniu maksymalnym do osiągnięcia, to bez badania sEMG, zabiegów stymulacji funkcjonalnej oraz terapii EMG-biofeedback, jest to prawie nieosiągalne (a przynajmniej ze znacznie gorszym rezultatem).

Jakie są przeciwwskazania do elektrostymulacji?

Elektrostymulacja a nowotwór – w wielu instrukcjach aparatów do stymulacji można spotkać informację, że chorzy onkologicznie nie mogą stosować stymulacji. Niestety, administracja unijna nie nadąża za współczesną wiedzą. Aktualnie stymulację zwieraczy z powodu nietrzymania moczu/stolca po usunięciu prostaty lub szyjki macicy, wdraża się po około 2 miesiącach od operacji. Stymulacja poprawia lokalne ukrwienie i usprawnia transport przez błony komórkowe, umożliwiając chorym komórkom regenerację lub apoptozę. Zatem zapobiega nowotworom,
a nie je powoduje. Współczesne badania dowodzą, że odpowiednio stosowane stymulacje ograniczają rozwój nowotworów i zwiększają zdolności obronne komórek. Jeżeli masz wątpliwości – zapytaj Twojego onkologa o jego opinię.
Decyzję musisz jednak podjąć samodzielnie i wyrazić zgodę na terapię, ponieważ nawet nieżyciowe prawo, nadal jest prawem.

Elektrostymulacja a implanty – implanty nie są przeciwwskazaniem do stosowania zabiegów stymulacji funkcjonalnej prądem TENS, o natężeniu nie powodującym dyskomfortu. Dyskomfort mogą powodować implanty zębowe w stymulacjach nerwu twarzowego, w okolicach szczęki lub żuchwy. Nie wolno stosować stymulacji dopochwowej u kobiet posiadających spiralę domaciczną z miedzią.

Elektrostymulacja a rozrusznik serca – rozrusznik serca nie jest przeciwwskazaniem do zabiegów stymulacji prądem TENS (nie wolno stosować prądów o średniej i wysokiej częstotliwości)l. Chorzy z rozrusznikiem serca mogą bezpiecznie stosować stymulacje mięśni kończyn i zwieraczy, pod warunkiem ustawienia natężenia, które nie powoduje bólu lub chociażby dyskomfortu oraz powinni unikać naklejania elektrod w okolicy serca (ani z przodu, ani z tyłu klatki piersiowej, na wysokości serca)

Elektrostymulacja a ciąża – ciąża nie jest przeciwwskazaniem do stymulacji mięśni kończyn lub stymulacji kręgosłupa, przy bólach kręgosłupa. Zaburzenia ukrwienia łożyska są wręcz istotnym wskazaniem do zabiegów stymulacji. Udowodniono wpływ tej metody na znaczną poprawę ukrwienia łożyska i płodu, co może zapobiegać wielu powikłaniom.
Nie wolno ciężarnym stosować stymulacji brzucha i stymulacji dopochwowej,
ponieważ nie jest znany wpływ takich stymulacji na rozwój płodu. Wątpliwości należy rozstrzygać z lekarzem prowadzącym.

Wskazaniem do stymulacji jest natomiast okres porodu, jeżeli jest to poród siłami natury. Stymulację okołoporodową stosuje się u ok. 75% kobiet rodzących w Wielkiej Brytanii, ponad 50% w wielu krajach skandynawskich, Hiszpanii i in.
To naturalna i w pełni bezpieczna metoda łagodzenia bólu porodowego, a co najważniejsze, dzięki działaniu obniżającemu napięcie mięśni dna miednicy, może skracać poród nawet o kilka godzin i zapobiegać objawom niedotlenienia płodu.

Zachęcamy do przesyłania kolejnych pytań, odpowiemy zgodnie z aktualną wiedzą.