Opadanie stopy (stóp), szpotawość czy brak możliwości wspinania się na palce, jest objawem uszkodzenia nerwów w mózgu lub rdzeniu kręgowym, odpowiedzialnych za właściwe napięcie mięśni podudzia.
Przyczyny opadania stopy :
Najczęściej spotykane przyczyny tej dolegliwości to następstwa: udaru, dziecięcego porażenia mózgowego, rozszczepu kręgosłupa, urazu rdzenia kręgowego, w zespole ogona końskiego czy np. stwardnienia rozsianego.
Również częstą przyczyną opadania stopy jest uraz nerwów obwodowych jako rezultat zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, powikłań po złamaniach kości miednicy, kończyn dolnych, urazach stawu kolanowego, operacjach stawu biodrowego lub usuwania żylaków.
Jakie dolegliwości towarzyszą Opadaniu Stopy ?
Osoba dotknięta porażeniem mięśni ma problem z poruszaniem się i utrzymaniem równowagi, czasami również z bólem przewlekłym czy spastycznością. Chodzenie sprawia jej dużą trudność, jest zmuszona do korzystania z ortez lub pomocy w postaci kul lub balkonika. W czasie chodu nadmierna aktywacja wielu grup mięśniowych (które u osób sprawnych ruchowo są aktywowane w znacznie mniejszym stopniu) powoduje męczliwość. nieprawidłowy chód prowadzi do wtórnych skutków niedowładu w postaci niepożądanych zmian w czynności oraz strukturze mięśni obręczy miednicy i mięśni przykręgosłupowych. Nasilają się bóle kręgosłupa i zmiany jego krzywizn w odcinku lędźwiowym i szyjnym.
Jak leczyć Opadanie Stopy ?
O ile w przypadku znacznych uszkodzeń układu nerwowego pełny powrót funkcji może być niemożliwy, to większość chorych z uszkodzeniami ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego ma duże szanse na całkowity powrót funkcji lub przynajmniej znaczną poprawę jakości życia, pod warunkiem wdrożenia kompleksowego leczenia.
Na czym polega leczenie kompleksowe w porażeniu mięśni?
Kompleksowy, odpowiednio dobrany do potrzeb chorego zestaw wielu rodzajów terapii, z których każda spełnia inne zadania. Umiejętnie ich połączenie stwarza największe szanse na uzyskanie optymalnych rezultatów leczenia.
Najważniejsza jest odpowiednia diagnostyka
Podstawą skutecznego leczenia jest diagnostyka, która powinna obejmować badania obrazowe:
- rezonans
- USG
- oraz badanie czynnościowe czyli wykonywaną w trybie interaktywnym elektromiografię (sEMG), niezbędną dla ustalenia właściwych parametrów stymulacji mięśni oraz ćwiczeń
Badania obrazowe pozwalają ujawnić zmiany w układzie kostnym, ucisk implantu, krwiaka lub struktur kręgosłupa na nerw i są podstawą do decyzji o interwencji ortopedycznej lub neurochirurgicznej, jeżeli nerw wymaga rekonstrukcji, rewizji lub przecięcia, jak np. w zabiegu rizotomii, stosowanej u chorych ze spastycznym porażeniem kończyn dolnych.
Jak skrócić okres leczenia Opadającej Stopy ?
O ile interwencje chirurgiczne stwarzają warunki do poprawy czynnościowej, to po operacji (a często i na długo przed operacją) należy wdrożyć postępowanie rehabilitacyjne obejmujące: ortezowanie i dobór odpowiedniego podporu, zabiegi stymulacji funkcjonalnej (FES) i rehabilitację ruchową. Pominięcie jednego z wymienionych elementów nie tylko wydłuża okres leczenia lecz może uniemożliwić osiągnięcie optymalnych rezultatów. Leczenie może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat, a postępy w reinerwacji powinny być okresowo monitorowane w badaniu sEMG.
Dlaczego wdrożenie stymulacji FES jest tak istotne w procesie rehabilitacji Opadającej Stopy ?
Ortezowanie i podpory stabilizujące chód chronią przed nieprawidłowa postawą i niepożądanymi zmianami w układzie kostnym i w stawach. Realizowane codziennie w domu zabiegi stymulacji zapobiegają zanikom mięśni, aktywują czynniki wzrostu i regeneracji nerwów, a w porażeniu spastycznym minimalizują spastyczność w wyniku stabilizacji napięcia możliwej dzięki odpowiednio dobranym parametrom stymulacji. Celem rehabilitacji ruchowej (biernej lub czynnej) jest zwiększenie elastyczności mięśni i tkanki łącznej, zakresu ruchu w stawach, nauka prawidłowej postawy i koordynacji mięśni w czasie chodu. Ruch to ważny element terapii, ale wpływ rehabilitacji ruchowej na regenerację nerwów lub trwałe zmniejszanie spastyczności jest niewystarczający.
Kluczem do sukcesu jest zaangażowanie chorego (lub opiekuna) w terapię i leczenie kompleksowe, ponieważ nie ma jednej metody, która odpowiada na wszystkie potrzeby uszkodzonego układu nerwowego i mięśni objętych niedowładem.
Po więcej informacji zapraszamy na innomed.pl i do kontaktu.
Autor: Jan Namysł
